از میدان‌های مبارزه با طاغوت تا جبهه‌های جنگ تحمیلی، و از مناظرات سیاسی تا عمقِ درس‌های حوزوی، عمر او همواره در خطِّ انقلاب گذاشته شده است. آیت‌الله میرباقری را باید استادی چندبُعدی خواند که هم در فلسفه و کلام اسلامی صاحب نظر است، هم در ترسیم نقشه‌ی تمدن اسلامی پیشرو، و هم در میدانِ اخلاق و عرفان راهنمای سالکان.

برجسته‌ترین قامت‌های او:

بنیان‌گذار فرهنگستان علوم اسلامی؛ نهادی که می‌کوشد علمِ دینی را از حاشیه به متنِ جامعه بیاورد.

استادِ حوزوی با درس‌هایی که پیوندِ نظریه و عمل را در سیاست، حکومت و اجتماع می‌آموزاند.

مناظره‌گرِ آگاه که در دفاع از آرمان‌های انقلاب، هم منطق را به کار می‌بندد و هم قلب را.

سه ویژگیِ مکتبِ او:

۱. ترکیبِ نادرِ فقه، فلسفه و عرفان در تحلیل مسائل اجتماعی.

۲. نگاهِ تمدنی به اسلام؛ از حاکمیت سیاسی تا معماریِ فرهنگی.

۳. پرواضح‌گویی حتی در پیچیده‌ترین مباحثِ حکومت‌داری.

آثارِ قلمی و شفاهیِ او، از کتاب‌های تألیفی گرفته تا سخنرانی‌های راهبردی، نشان می‌دهد که دغدغه‌اش تنها تولید علم نیست، بلکه تحولِ جامعه با نورِ این علم است. او را باید پلِ ارتباطیِ نسلِ انقلاب با افق‌های بلندِ تمدن اسلامی دانست.